Press - Festival reports

Hoeve Blues, niet omver te blazen !

Tuesday, 01 October 2002

by Rob vd Kwast

Windkracht 14, via de radio werd men op de hoogte gehouden van het noodweer en er werd met kracht geadviseerd binnen te blijven en geen onnodige risico's te nemen. Desondanks trotseerden vele bluesliefhebbers de storm en regen en waren er geen afzeggingen van bands en artiesten. Kortom, de vijfde aflevering van Hoeve Blues, het eerste lustrum dus, kon gewoon door gaan.

Diegene die wel gekomen zijn, helaas door de weersomstandigheden veel te weinig, hebben daar zeker geen spijt van gekregen. In de door brand aangepaste wat kleinere ruimte van De Witte Hoeve was het op de zondagmiddag al vroeg intiem gezellig.

De eerste band en tevens de gastheren van dit festival Backstreet (voorheen Backstreet Men) hadden voor deze gelegenheid de bekende accordeonist en zanger Double-You alias Willem Barten als gastmuzikant uitgenodigd. Dat resulteerde in een sfeervolle en aanstekelijke mix van polka, walsje, mambo, tex-mex en rhythm & blues. De juiste toon was gezet en de eerste mensen waagden zich al op de dansvloer. De sfeer werd uitstekend overgenomen door The Juke Joints. Dit uit zeeland letterlijk naar Venray gewaaide gezelschap bracht als vanouds een stevige en strakke set blues-rock zoals we dat van ze gewend zijn, vol enthousiasme en ijzersterk. De dag kon toen al niet meer stuk. The Electrophonics, een nieuwe band uit Limburg maakte de hoge verwachtingen meer dan waar. Zeer ervaren klonk het groepsgeluid, maar ook individueel hebben deze jonge mannen heel wat in huis. Ondanks de vrij grote bezetting klonk het allemaal heel open, er was veel ruimte voor improvisaties en er werd heel goed samengespeeld.

Boo Boo Davis kwam op in een fel rode out-fit, zwaaiend met een handdoek. Jammer is dat, dat artiesten die zo puur zijn, eenmaal in de belangstelling, zich gaan verkleden als jonge pophelden. Laten ze toch vooral zichzelf blijven. De muziek daar was niks mis mee, een-voudige plattelandsblues zoals je nog maar zelden hoort. Een krach-tige eigenzinnige stem die het ene moment heel soulfool klinkt en even later weer schuurt als Howlin' Wolf. Alle lof voor de band die prachtig begeleide en helemaal ten dienste stond van de zanger.

Zeer verassend was het optreden van het duo de Two Timers. Dat twee personen de zaal zo compleet kunnen inpakken bewijst toch wel hun bijzondere kwaliteiten. Gordon Russel, gitaren en Sara James, zang en percussion, speelden een prachtige uitgekiende set van aan blues gelateerde popsongs. Mooi en functioneel gitaarspel en wat een timing en wat een stem heeft die meid.

Clemens VandeVen & Band speelt geen of weinig blues maar je kunt ze op ieder bluesfestival neer zetten. Vakmensen die doen wat van ze verwacht wordt; de tent op de kop zetten. Het opzwepende pianospel en ruwe stem van Clemens, ondersteund door het originele gitaarwerk van Harrie Hardhold en de haarscherpe sax-solo's van Arend Bouwmeester vormde een perfecte afsluiter van dit festival.

Al met al een zeer geslaagd festival met een sterke programmering, alleen wat te weinig mensen. Ik hoop dat het financiƫle plaatje van dit sfeervolle festival een beetje dicht gebreid kan worden want dit festival heeft zijn bestaansrecht bewezen en het zou heel jammer zijn als het festival door de vervelende weeromstandigheden van dit jaar van de blueskalender zou verdwijnen.