CD Reviews - Feels Like A Million

Mazz Musicas

Mazz Musikas, by Ben Vanhoegaerden

Verleden week besloot ik mezelf eens te testen. Van de nieuwe lading cd's die ik toegestuurd gekregen heb moet ik na een eerste beluistering proberen te raden vanwaar de artiest afkomstig is. De promoblaadjes en de cd-hoesjes gaan aan de kant en we concentreren ons enkel op de muziek. The Electrophonics zijn me volslagen onbekend. Verduiveld, dit is een fantastisch swingende West Coast bluesband.

Schitterende zang, zeer degelijke instrumentatie en vermoedelijk allemaal eigen composities. Geen covers te bespeuren, tenzij ik er ééntje over het hoofd zou gezien hebben. Ze spelen een mix van jump blues, retro-swing met een vette knipoog naar de fifties, r&b zoals die in de jaren '50 en '60 op de jukebox terug te vinden was. De eerste namen die me te binnen schieten zijn Little Charlie and The Nightcats, James Harman, Kim Wilson - de zang en het mondharmonicawerk doen sterk aan de Thunderbirds frontman denken -, Duke Robillard, Rod Piazza... Dit is een Amerikaanse bluesband. Daar ben ik ondertussen al van overtuigd. Vermoedelijk uit Californië. Het moment is aangebroken om de cd aan een nader onderzoek te onderwerpen. Tot mijn stomme verbazing blijkt deze groep uit het Limburgse grensgebied van Nederland en België te komen. Zanger en mondharmonicaspeler Stephan Hermsen heeft alle songs voor zijn rekening genomen. Hij schreef alle teksten en componeerde de muziek samen met de overige bandleden. Dat zijn er zes: een pianist, twee blazers, een gitarist, drummer en bassist. Er zit een ongelooflijke drive in hun muziek. Ze gaan er in een rotvaart van door en houden het tempo drie kwartier aan. Mijn favoriete song is Miss Babelone. A classic! Titels zoals Drivin', Dance! en Boogie Party spreken voor zich. In mijn aantekeningen lees ik o.a. 'onvervalste West Coast swing, Misunderstood Laughin' Clown, up-tempo rocker Drivin', Louis Jordan on speed, Boogie Party, Duke Robillard style r&b, Steppin' Out, a partyclassic, Dance!, en een instrumental die een dode terug tot leven wekt, Fill Skill. Dit plaatje doet me sterk aan Take-a-stroll van The Blues Party, nog zo'n Nederlands bluesmeesterwerkje, denken. Of het betere werk van de Mojo Blues Band en B.B. & The Blues Shacks. Het moto van de Electrophonics is: 'Catch that swingtrain'. Ik ben al aan boord. Nu jullie nog.